برام از زندگی بگو

 اخر هفته هایم را شلوغ میچینم. انقدر که طی هفته کز میکنم روی تخت و خستگی اش را در. 

از دو هفته پیش، برنامه اخر هفته ای که گذشت و اخر هفته پیش رو را چیده بودم. این وسط فقط هماهنگی با ادمها برایم سخت است. خاصه با ادمهایی متفاوت با خودم که علاقه ای ندارند از سه هفته قبل تر، برنامه دیدار جمعه ساعت چهار عصرشان را قطعی کنند _ که حق هم دارند. 

عجیب انکه به بهانه مهم بودن معدل این ترم، هیچ کلاس و فعالیت جانبی برای خودم دست و پا نکردم. حالا طوری پر قدرت روزها را کیپ تا کیپ برنامه چیده ام که هی کارهایم یادم می رود و دست اخر نیازمند گوی فراموشی نویل لانگ باتم شده ام! که بهتر! بس که سگدو زدیم برای زندگی بهتر و یادگرفتن چیزهای بیشتر و کارهای بزرگ، یادمان رفته بود انقدر دور اتش برقصیم که دست هایمان درد بگیرد. همان بگذار به بهانه ی درس، زندگی کنیم. وقت برای خواندن زبان و انجام ورزش روتین و سبک زندگی سالم و غیره و ذالک بسیار است!

پ.ن： شالگردنم تقریبا به نصف رسیده، شبها صمد بهرنگی میخوانم، باید برای تولد محدثه کادو بخرم، مادر بزرگم را ببینم و سوغاتی هایش را بدهم، بروم اداره پست و کتابی را پست کنم، پنج شنبه بروم باربری و کاکتوس ها را تحویل بگیرم و جمعه اگر از "ع" خبری نشد، با بچه ها بروم کوه نوردی. 

دارم توی زندگی غلت میزنم و چه قدر از این بابت، مسرورم. 

پ.ن：تا به حال پوشک بچه عوض کرده اید؟ از نوع شماره دو؟ من بعدش رفتم دستشویی و بالا اوردم! لطفا تولید مثل نکنید. ظرفیت تکمیل است.